Geert Verbeke neemt een opvallende stelling in het debat over de waarde van kunst: hij verzamelt vergankelijke en organische kunst. Omdat deze kunstwerken zijn gemaakt van kwetsbaar materiaal, kan de verzamelaar ze niet beschouwen als een investering. Waarom zou je ook wel een bank kopen die na vijf jaar op is en moet jou wel kunnen overleven? Verbeke weigert kunstwerken te zien als een commerciële producten: kunst is educatie, filosofie en ethiek, kunst verruimt onze blik. De tentoongestelde werken uit de Verbeke Foundation werpen een frisse blik op de maatschappij waarin we leven én het menselijke leven zelf. Een tweetal bordspellen (collages) toont het leven als een kansspel. Breekt je arm in je vierde levensjaar of stap je probleemloos door naar de vijf? De dobbelsteen bepaalt. Maar het kan ook optimistischer: voor het Cosmopolitan Chicken Project heeft de kunstenaar zich er op toegelegd alle kippenrassen van de wereld (zo'n 170) te kruisen (een fokprogramma van decennia) en zo uiteindelijk de kip te fokken die alle andere kippen in zich draagt. Samen sta je sterk. Laat dat een les zijn op allerlei fronten.
Oh Crisis 2.0 is het tweede deel van een drieluik: draaide de tentoonstelling van vorig jaar nog om de financiële crisis en velden kunstenaars met enige afstand hun oordeel, inmiddels wordt de crisis aangegrepen om de kunsten te korten. De noodzakelijke vraag is nu: wat is de waarde van kunst? De Frankendael Foundation sprak met mensen uit het bedrijfsleven met een tweede leven in de kunst: naast hun vooraanstaande posities in grote bedrijven zetten zij zich in voor kunst en cultuur - ieder met een eigen visie, maar allen met hart voor de kunst.
