Welkom op de finissage van OH CRISIS!
De laatste avond waarin wij vanuit de kunst de credit crisis benaderen.
Een laatste rondleiding, alternatieve ruilhandel, conversations at the campfire; stof genoeg voor gesprek.
Laat hier uw reacties achter, in ruil voor een biertje.
Een laatste groet en tot volgend jaar, met of zonder crisis?
Jacqueline en Nathanja
donderdag 29 april 2010
BANKIERS VLUCHT NAAR DE ZON - JEROEN SMIT over de CREDIT CRISIS
12 april 2010 sprak Jeroen Smit over de credit crisis in de stallen van Huize Frankendael.
Jeroen Smit (1963) bedrijfskundige en auteur van (o.a.) De Prooi, nam ons in anderhalf uur tijd mee langs de het proces van De Bank, de oorzaken van crises en de rol van menselijk handelen hierin.
Hoe is het mogelijk dat dit voor ons land zo belangrijke en kennelijk florerend instituut niet in staat is geweest om verder richting te geven aan haar eigen toekomst? Om niet alleen leidend te zijn maar ook leidend te blijven? Op zoek naar antwoorden sprak Jeroen Smit de afgelopen anderhalf jaar met vrijwel alle direct betrokkenen. In zijn boek ‘De Prooi, Blinde trots breekt ABN Amro’, reconstrueert Smit wat er is in de kern is mis gegaan bij wat zonder twijfel de ‘hofleverancier van bankiers in Nederland’ was. Boze, verdrietige en gefrustreerde bankiers, bestuurders en adviseurs benadrukten in verreweg de meeste van die 133 gesprekken dat het management van de bank, inclusief de Raad van Commissarissen, heeft gefaald.
Besturen blijft mensenwerk, waar menselijk gedrag een hoofdrol in speelt. Smit illustreerde dit met het ‘nummer twee model’. De gedoodverfde nummer twee, die altijd in de schaduw van nummer een zal blijven staan. Het is deze persoon in de Raad van Bestuur van De Bank waar Smit zijn pijlen op richtte. Want bestaat er een tergender situatie dan te opereren zonder macht? Her resultaat is een elkaar beconcurrerend bestuur, dan ieder zijns weg gaat, niet meer met elkaar communiceert en ieder zijn eigen doelen nastreeft. Op weg naar eeuwige roem. Het zijn dit soort voorbeelden die aanwijzen dat financiele structuren net zo goed onderhevig zijn aan emoties.
Het kunstwerk dat Jeroen ‘citeerde’ in deze context was dat van Marthe Hjorth Jessen. Het werk bestaat uit een draadconstructie dat geheel onder water verdwijnt, maar eenmaal langzaam overeind getrokken een enorm construct vormt vol met zeepbellen. Het werk is solide en kwetsbaar tegelijk. Transparant maar tegelijkertijd hermetisch. Door te blazen veranderen de bellen, maar het construct blijft overeind. Het werk illustreert wat Jeroen betreft de maakbaarheid van het financiele systeem en eveneens de kwetsbaarheid ervan. De buitenzijde imponeert, maar de inhoud blijft pure lucht. Het geeft aan waar wij ook als consumenten op vertrouwen.
Er zijn maar weinig bestuurders die de vlucht naar de zon, gelijk Icarus, niet ambieren. De bonuscultuur is volgens Smit goed te begrijpen vanuit menselijk gedrag. Als jij een lezing hebt gegeven, en 3000 euro hebt ontvangen rijd je blij terug naar huis. Als dan vervolgens je collega belt en je vertelt dat hij voor dezelfde lezing vorig jaar 4000 kreeg, dan baal je.
Stelling: “Beloning en waardering betekenen hetzelfde”
Het gros van het corporate leven wordt gedomineerd door mannen. Ook dit is verklaarbaar; de mens ziet graag zijn evenknie. Zeker als het gaat om opvolging. Smit illustreert: een Raad van Bestuur telt een aantal haast identieke individuen, die allen lid zijn geweest bij een corporale studentenvereniging, uit een welgesteld milieu komen en vaak woonachtig zijn in het Gooi. In de besluitvorming ontstaat een eenzijdige ratio, waarbij geen andere geluiden worden gehoord dan de eigen eenduidige mening. Voor een bedrijf is dit een probleem. Iedereen wil harder en sneller, maar als je uit de bocht vliegt kan niemand meer bijsturen. Laat staan remmen. Meer diversiteit, en meer vrouwen in de Raad van Commissarissen zou veel kunnen betekenen voor organisaties, zeker ten tijde van crises.
Stelling: “De Bank was niet gevallen als er meer vrouwen in de Raad van Commissarissen hadden gezeten”
Jeroen Smit (1963) bedrijfskundige en auteur van (o.a.) De Prooi, nam ons in anderhalf uur tijd mee langs de het proces van De Bank, de oorzaken van crises en de rol van menselijk handelen hierin.
Hoe is het mogelijk dat dit voor ons land zo belangrijke en kennelijk florerend instituut niet in staat is geweest om verder richting te geven aan haar eigen toekomst? Om niet alleen leidend te zijn maar ook leidend te blijven? Op zoek naar antwoorden sprak Jeroen Smit de afgelopen anderhalf jaar met vrijwel alle direct betrokkenen. In zijn boek ‘De Prooi, Blinde trots breekt ABN Amro’, reconstrueert Smit wat er is in de kern is mis gegaan bij wat zonder twijfel de ‘hofleverancier van bankiers in Nederland’ was. Boze, verdrietige en gefrustreerde bankiers, bestuurders en adviseurs benadrukten in verreweg de meeste van die 133 gesprekken dat het management van de bank, inclusief de Raad van Commissarissen, heeft gefaald.
Besturen blijft mensenwerk, waar menselijk gedrag een hoofdrol in speelt. Smit illustreerde dit met het ‘nummer twee model’. De gedoodverfde nummer twee, die altijd in de schaduw van nummer een zal blijven staan. Het is deze persoon in de Raad van Bestuur van De Bank waar Smit zijn pijlen op richtte. Want bestaat er een tergender situatie dan te opereren zonder macht? Her resultaat is een elkaar beconcurrerend bestuur, dan ieder zijns weg gaat, niet meer met elkaar communiceert en ieder zijn eigen doelen nastreeft. Op weg naar eeuwige roem. Het zijn dit soort voorbeelden die aanwijzen dat financiele structuren net zo goed onderhevig zijn aan emoties.
Het kunstwerk dat Jeroen ‘citeerde’ in deze context was dat van Marthe Hjorth Jessen. Het werk bestaat uit een draadconstructie dat geheel onder water verdwijnt, maar eenmaal langzaam overeind getrokken een enorm construct vormt vol met zeepbellen. Het werk is solide en kwetsbaar tegelijk. Transparant maar tegelijkertijd hermetisch. Door te blazen veranderen de bellen, maar het construct blijft overeind. Het werk illustreert wat Jeroen betreft de maakbaarheid van het financiele systeem en eveneens de kwetsbaarheid ervan. De buitenzijde imponeert, maar de inhoud blijft pure lucht. Het geeft aan waar wij ook als consumenten op vertrouwen.
Er zijn maar weinig bestuurders die de vlucht naar de zon, gelijk Icarus, niet ambieren. De bonuscultuur is volgens Smit goed te begrijpen vanuit menselijk gedrag. Als jij een lezing hebt gegeven, en 3000 euro hebt ontvangen rijd je blij terug naar huis. Als dan vervolgens je collega belt en je vertelt dat hij voor dezelfde lezing vorig jaar 4000 kreeg, dan baal je.
Stelling: “Beloning en waardering betekenen hetzelfde”
Het gros van het corporate leven wordt gedomineerd door mannen. Ook dit is verklaarbaar; de mens ziet graag zijn evenknie. Zeker als het gaat om opvolging. Smit illustreert: een Raad van Bestuur telt een aantal haast identieke individuen, die allen lid zijn geweest bij een corporale studentenvereniging, uit een welgesteld milieu komen en vaak woonachtig zijn in het Gooi. In de besluitvorming ontstaat een eenzijdige ratio, waarbij geen andere geluiden worden gehoord dan de eigen eenduidige mening. Voor een bedrijf is dit een probleem. Iedereen wil harder en sneller, maar als je uit de bocht vliegt kan niemand meer bijsturen. Laat staan remmen. Meer diversiteit, en meer vrouwen in de Raad van Commissarissen zou veel kunnen betekenen voor organisaties, zeker ten tijde van crises.
Stelling: “De Bank was niet gevallen als er meer vrouwen in de Raad van Commissarissen hadden gezeten”
donderdag 22 april 2010
OLAV VELTHUIS OVER CRISIS EN KUNST
Damien Hirst sold his Golden Calff the day the Lehman brothers fell for bankrupcy. Bubbles are not so unknown in the art market. At art auctions only top quality pieces sell in times of crisis; the rest is dealt with under the counter in order to keep up appearances.
Is de crisis een inspiratiebron?
Er zijn veel kunstenaars die reflecteren op economie, vaak op een ironische manier. Ze zetten vraagtekens bij de kenniseconomie. Kennis van economen is echter niet toereikend in tijden van crisis; zij verliezen hun geloofwaardigheid en worden gezien als de ‘aanstichters van het kwaad’. We hebben daarom juist tijdens een crisis behoefte aan de visie van outsiders. Dit gegeven is niet nieuw: Marcel Duchamps en Joseph Bueys gingen voor.
Kunst helpt bij een brede visie, anders dan 1 waarheid.
Etoy is a Swiss artist group acting like a company. It confronts with symbic aspects of financials markets. Doing so, the collective offers a critical perspective.
Lisa Autogena used stockmarket data to create a poetic work that continues as trade on the stockmarket good on. In a huge projection of a starry night, stars rise and fall according to their position on the exchange.
Hoe werkt vertrouwen?
Marcel Duchamps schreef een zelfgemaakte cheque uit voor de tandarts. Deze cheque werd geaccepteerd. Het idée reflecteert over vertrouwen, ons economisch systeem maar tegelijkertijd over de rol van kunst hierin.
Nog iets verder ging J.S.G. Boggs. Hij tekende zijn eigen geld. Met deze creatieve bankbiljetten betaalde hij na diners in restaurants. Soms werden ze geaccepteerd. Hij vroeg dan ook wisselgeld terug. Boggs heft een aantal maal gezeten voor valsmunterij, hoewel de bankbiljetten overduidelijk niet bedoeld waren als vervalsing. De achterkant was altijd blanco met louter een handtekening en vingerafdruk.
Creation and destruction of Wealth
Yves Klein sold his ‘zones of immaterial pictorial sensibility for gold’, which he would throw away after receiving it. Michael Langley cataloged all his possessions. He wrapped it up, gave it numbers and deliberately put it in a giant shredder afterwards. There was nothing left but dust.
His statement: 0% grow is a tabu.
Alternatieve economische systemen.
Kunst zoekt met enige regelmaat naar alternatieve economische systemen.
Kunnen we iets anders bedenken waar groei en geld niet zo belangrijk zijn? Een Fringe economy. Kunstenaar Enric Duran bijvoorbeeld betaalde leningen niet terug als statement. Maar ook Kelvin Thompkins en Marcel Duchamps bedachten alternatieve strategieen.
Wat betekent kunst in tijden van crisis?
Kunst laat je anders denken over economische relaties en is - als je goed oplet - ook in zekere zin een voorspeller van crises. Kunst is, zoals ook Saskia Stuiveling zegt in haar interview, een belangrijke kritische buitenstaander die de maatschappij soms een spiegel voorhoudt, dan weer reflecteert op ontwikkelingen in ons economische systeem. Het houdt onze blik open, en maakt alternatieven inzichtelijk. We zouden er goed aan doen kunst in dit kader serieus te nemen.
Amsterdam, 19 april 19:00-00:00 uur. Art Dinner in de salons. Aanwezigen: ca. 25 kunstliefhebbers, geinteresseerden, mensen uit bedrijfsleven, kunstenaars, ondernemers, wetenschappers. Verslag door Jacqueline Grandjean
vrijdag 16 april 2010
OH CRISIS! IN CONCERT
Dat je met minieme middelen toch een heleboel lol kunt hebben bewezen de Barockpuppies afgelopen dinsdagavond. Met hun zevende filosofische concert brachten de Barockpuppies muzikale en literaire citaten van o.a. Marlene Dietrich, Bertolt Brecht, Kurt Weil, Ute Lemper, Zarah Leander en Nina Hagen een ode aan de crisis, en de vorige crisis, en de crisis daarvoor. Hoe je met beperkte middelen kunt improviseren werd op muzikale en humoristische wijze duidelijk door bijvoorbeeld een met skateboardwiel, speld en papier geimproviseerde pick-up en een hilarisch voorgelezen concert. De stal zat vol; we hebben nog nooit eerder zo weinig beenruimte gehad ;-) Maar: 'Davon geht die welt nicht unter.' Saskia Meijs: altviool, Martijn Grooterndorst: video, Dorona Alberti: zang, Martin Fondse: toesten, Finn Kruyning: percussie.
woensdag 7 april 2010
Oog voor Kunst in de Crisis
Michiel Goudswaard schrijft in het Financieel Dagblad naar aanleiding van de tentoonstelling OH CRISIS!:
"Kunst kan ons anders naar de financiele crisis doen kijken. Als we dat willen tenminste"
(voorpagina FD, 2/4/10 - Bankiers mijden confrontatie met kunst".
Op 3 april gaat Goudswaard verder in op de waarde van kunst in onze samenleving:
"Bedrijven binnen en buiten de financiële sector hebben het moeilijk en zijn terughoudender met de aankoop van kunst of met subsidiëring van de culturele sector.
Terwijl we collectief juist nu sterk behoefte hebben aan nieuwe ideeën en onverwachte inzichten. Bijvoorbeeld uit de hoek van de beeldende kunst. Bijvoorbeeld van generaties die jonger zijn dan de verantwoordelijken van nu.
Kunstenaars zijn vrije denkers die al associërend mensen in bedrijven op nieuwe gedachten kunnen brengen en desnoods in de rol van hofnar de gevestigde orde onverbloemd kunnen bekritiseren. Allebei nuttig, juist in crisistijd."
"Kunst kan ons anders naar de financiele crisis doen kijken. Als we dat willen tenminste"
(voorpagina FD, 2/4/10 - Bankiers mijden confrontatie met kunst".
Op 3 april gaat Goudswaard verder in op de waarde van kunst in onze samenleving:
"Bedrijven binnen en buiten de financiële sector hebben het moeilijk en zijn terughoudender met de aankoop van kunst of met subsidiëring van de culturele sector.
Terwijl we collectief juist nu sterk behoefte hebben aan nieuwe ideeën en onverwachte inzichten. Bijvoorbeeld uit de hoek van de beeldende kunst. Bijvoorbeeld van generaties die jonger zijn dan de verantwoordelijken van nu.
Kunstenaars zijn vrije denkers die al associërend mensen in bedrijven op nieuwe gedachten kunnen brengen en desnoods in de rol van hofnar de gevestigde orde onverbloemd kunnen bekritiseren. Allebei nuttig, juist in crisistijd."
zondag 4 april 2010
vrijdag 2 april 2010
donderdag 1 april 2010
UW REACTIE OP DE TENTOONSTELLING
Welkom op de opening van OH CRISIS!
Op deze blog verzamelen wij informatie over crisis en kunst; de uitkomst van het debat dat tijdens het OH CRISIS! project wordt gevoerd.
Wij nodigen u van harte uit uw reactie te plaatsen op deze blog.
U kunt deze via het 'reageren' menu achterlaten.
Hartelijk dank.
Jacqueline Grandjean
Nathanja van Dijk
Op deze blog verzamelen wij informatie over crisis en kunst; de uitkomst van het debat dat tijdens het OH CRISIS! project wordt gevoerd.
Wij nodigen u van harte uit uw reactie te plaatsen op deze blog.
U kunt deze via het 'reageren' menu achterlaten.
Hartelijk dank.
Jacqueline Grandjean
Nathanja van Dijk
Abonneren op:
Posts (Atom)
